Текст песни: Parandehaye Ghafasi + перевод

پرنده های قفسی

عادت دارن به بی کسی

عمرشونو بی هم نفس

کز می کنن کنج قفس

نمی دونن سفر چیه

عاشق در به در کیه

هر کی بریزه شاه دونه

فکر می کنن خداشونه

یه عمرِ بی حبیبن

با آسمون غریبن

این همه نعمت اما

همیشه بی نصیبن

تو آسمون ندیدن

خورشید چه نوری داره

چشمه ی کوه مشرق

چه راه دوری داره

چه می دونن به چی می گن ستاره

دنیا کیا بهاره

چه می دونن عاشق می شه چه آسون

پرنده زیر بارون

پرنده های قفسی

عادت دارن به بی کسی

پرنده های قفسی

عادت دارن به بی کسی

عمرشونو بی هم نفس

کز می کنن کنج قفس

نمی دونن سفر چیه

عاشق در به در کیه

هر کی بریزه شاه دونه

فکر می کنن خداشونه

یه عمرِ بی حبیبن

با آسمون غریبن

این همه نعمت اما

همیشه بی نصیبن

چه می دونن به چی می گن ستاره

چه می دونن دنیا کیا بهاره

چه می دونن عاشق می شه چه آسون

پرنده زیر بارون

تو آسمون ندیدند

خورشید چه نوری داره

چشمه ی کوه مشرق

چه راه دوری داره

قفس به این بزرگی

کاشکی پرنده بودم

مهم نبود پریدن

ولی برنده بودم

فرقی نداره وقتی

ندونی و نبینی

غصه ات می گیره وقتی

می دونی و می بینی

غصه ات می گیره وقتی

می دونی و می بینی

چه می دونن به چی می گن ستاره

چه می دونن دنیا کیا بهار

چه می دونن عاشق می شه چه آسون

پرنده زیر بارون

پرنده های قفسی

عادت دارن به بی کسی

عمرشونو بی هم نفس

کز می کنن کنج قفس

نمی دونن سفر چیه

عاشق در به در کیه

هر کی بریزه شاه دونه

فکر می کنن خداشونه

یه عمرِ بی حبیبن

با آسمون غریبن

این همه نعمت اما

همیشه بی نصیبن

چه می دونن به چی می گن ستاره

چه می دونن دنیا کیا بهاره

چه می دونن عاشق می شه چه آسون

پرنده زیر بارون

چه می دونن به چی می گن ستاره

چه می دونن…

(by Vahid)